Olga Arefiewa


WZROK


Coś dzisiaj widzę, jakbym nie widziała
Oślepia śnieg a sikorki snieżą,
Mój dom - starotestamentowe kanoe -
Ślizga się w tle, to na bok, to w tył.

I chce się iść z dzieciństwem dalekim
Ciągle do przodu tak jak w pustce ptak,
Stąpając po nieskalanym tle swym krokiem lekkim
Jedynym gronem być na cały krzak.

Ustaw już ostrość. Naprowadź na obiekt -
A tu pustka jeszcze pustsza trwa.
I nie ma mnie. Nie ma smutków dziecka
Tożsamych sławie dzisiejszego dnia.

Wiodę ślady od teraz ku innemu
Jestem dumna jak samouk kaligrafii.
Nic nie stare. Nie ma też nic nowego.
"Nic" jest wszędzie, gdzie widzenia zasięg.

(przeł. z ros LK)
Ольга Арефьева


Зрение

Сегодня зрение какое-то иное.
Снега слепят, синицы шелестят.
Мой дом - ветхозаветное каноэ -
Скользит по фону как-то вбок и вспять.
И хочется идти и помнить детство
Всё вдаль и вдаль, как птица в пустоте,
Шагами попирая фона девство
Быть одинокой кистью на листе.
Расфокусируй. Наведи на резкость -
И пустота ещё пустей вдвойне.
И нет меня. И нет печалей детских,
Что с нынешнею славой наравне.
Ведя следы из ныне до иного,
Горжусь, как самоучка-каллиграф
Ничто не старо. Но ничто не ново.
Ничто - во всём, чего достанет взгляд.